Pools Toernooi
05/03/2025
Het was een koude ochtend in Polen. De winterlucht was schraal en sneed door merg en been. Hoewel de kou onaangenaam was, voelde de ontvangst juist warm en gastvrij. Op de luchthaven begon het avontuur van drie dagen. Nadat de broeders en zusters van Njord waren begroet, bleven de Orcanen nog even wachten. Een van de spelers moest namelijk nog een belangrijke beoordeling afleggen voor zijn les. Ondanks de afstand zette hij zich volledig in om dit te regelen want een weekend hockey is minstens zo belangrijk.
Zodra de les erop zat, voegden de Orcanen zich bij Tim, een sociale en gezellige speler van GOV. Met z’n vieren namen ze de trein naar de stad, waar ze hun eerste stop maakten in een groot winkelcentrum. De sfeer was meteen duidelijk: dit zou een weekend vol sport en plezier worden. Na enige tijd rond te hebben gestruind, trokken ze verder de stad in en belandden uiteindelijk in een Irish pub. Misschien niet typisch Pools, maar wel een ideale opwarming voor de dag die zou volgen. De avond eindigde met een ontmoeting met de ‘piraten’ die Kristof en Tim op het van ons zouden ontnemen op de dag van het toernooi. Een leuke en gezellige introductie met andere spelers binnen de onderwaterhockey wereld.
De volgende ochtend begon het toernooi vroeg. Na een snel ontbijt maakten de spelers kennis met hun Poolse tegenstanders. Yarne en Axel sloten zich aan bij een mixed team van de Baltic Seals, terwijl Kristof meespeelde met Dolphin Express, een team dat al een onderlinge rivaliteit had met de Liechtenstein Leviathans. Het mixed team was een interessante samenstelling: zuidelijke Polen, een Italiaan, twee Belgen en aangevuld met Baltic Seals-spelers. Dit zorgde voor een leuke dynamiek, maar bracht ook de nodige uitdagingen met zich mee. De start van elke wedstrijd was een chaotische stoelendans om iedereen op de juiste plek te krijgen, maar na enkele hectische eerste minuten kwam het spel echt op gang.
Ondanks de rommelige beginfases wist het mixed team zich te nestelen in de subtop. Dolphin Express, met Kristof als sterke troef, wist zelfs een plek in de toppoule te bemachtigen.
Het tweede deel van het toernooi was niet alleen leuker, maar ook een stuk spannender. Nu de teams beter op niveau waren ingedeeld, voelde elke wedstrijd intenser en uitdagender. Door wat teamwisselingen kregen we voor enkele wedstrijden zelfs versterking van ons vertrouwde Orca-lid Kristof. In ruil daarvoor mocht hij meespelen met de twee gezelligste Belgen in de onderwaterhockeywereld.
Naarmate het einde naderde, werd de competitie steeds vreemder. Zo vond er plots hoogverraad plaats tijdens een wedstrijd tegen Foki 2, het team van de organisatie. Een speler van Baltic Mix dook het water in met zijn zwarte stick alsof hij mee zou spelen met zijn team, maar begon ineens de andere kant op te zwemmen. Zonder waarschuwing had hij van team gewisseld. Dat kwam hard aan.
Alsof dat nog niet genoeg was, bleek ook Tim, die eerder had aangeboden ons bij te staan, uiteindelijk toch niet mee te kunnen doen, terwijl er achteraf gezien wél plek voor hem was geweest. Een gemiste kans. De wedstrijd eindigde in een pijnlijke 3-5 nederlaag.
Vanaf dat moment viel de structuur volledig weg. Teams brokkelden af en spelers doken op waar ze maar wilden. Yarne en Axel besloten tijdens hun eigen wedstrijd spontaan om mee te spelen met Sigiemki, simpelweg om een keer tegen Kristof te kunnen spelen. Samen met een willekeurige groep Poolse spelers deden ze nog een laatste poging om een overwinning binnen te halen. Maar Dolphin Express was te machtig en won met een verpletterende 13-0.
Ondanks de pijnlijke score werd deze wedstrijd door iedereen als een van de leukste ervaren. Zelfs het simpelweg in de buurt van de doelbak komen, voelde als een overwinning op zich.
Ook aan het einde bleef het toernooi onvoorspelbaar. Twee spelers van het mixed team moesten vroegtijdig het zwembad verlaten, waardoor we plots met vier man tekort kwamen. In eerste instantie zou Njord ons bijstaan in deze laatste strijd, maar na enkele teleurstellende wedstrijden in de toppoule besloten ook zij vroegtijdig te vertrekken. Toch verdienen ze een groot applaus—ondanks een team dat grotendeels uit jeugdspelers bestond, gaven ze alles en speelden ze prachtige wedstrijden op het hoogste niveau. Helaas konden ze de laatste match niet meer meedoen.
Maar geen zorgen, tijdens het toernooi waren er genoeg nieuwe vriendschappen ontstaan. Veel spelers boden zich spontaan aan om ons team te versterken. Zelfs een oude bekende, Michael, met wie Axel en Yarne eerder al hadden samengespeeld, besloot ons bij te staan. Met een volledig nieuwe opstelling, Axel als forward en Yarne op de andere wing, begonnen we aan wat uiteindelijk een van de spannendste wedstrijden van de dag zou worden.
Het letterlijk gemixte team van de Baltic Seals wist met 3-2 te winnen, een perfecte afsluiting van een chaotisch maar onvergetelijk toernooi.
Alsof de dag nog niet geslaagd genoeg was, stond ons ook nog een afterparty te wachten. Na een stevige Poolse maaltijd was het tijd voor de ceremonie. Voor wie het zich nog herinnert: eerder hadden we de Polen een zak aardappelen cadeau gedaan, met de knipoog dat ze daar vodka van konden maken. Dat plan is helaas niet gelukt, maar het inspireerde hen wel om zelf limoncello te maken, een flesje dat ze als geschenk aan elk team meegaven.
Daarna kon de afterparty écht beginnen. Hoewel wij Belgen graag denken dat we goed kunnen drinken, moesten we in alle opzichten onze meerdere erkennen in de Polen. Toch bleek dat ze wat extra hulp nodig hadden om het feest op gang te krijgen. Gelukkig waren drie zeer gezellige en licht beschonken Belgen, samen met wat Nederlandstalige muziek, precies wat nodig was om de sfeer compleet te maken.
Ik zou hier met alle passie over willen vertellen, maar wat in Polen gebeurt, blijft in Polen. Het helpt ook niet dat een groot deel van de avond in een waas is blijven hangen. Wat ik wél zeker weet: het was ongelooflijk gezellig.
We hebben Polen verlaten met nieuwe vriendschappen en geweldige herinneringen. Baltic Cup 2025 was een topeditie en is zonder twijfel een aanrader voor iedereen die er een volgende keer bij wil zijn.
geschreven door Axel Colson
